Σφίγγουν συστηματικά τη θηλιά...

Συστηματικά και με γρήγορα βήματα, η κυβέρνηση σφίγγει όλο και περισσότερο τη θηλιά των πλειστηριασμών και των εκβιασμών γύρω από την πρώτη κατοικία των χρεωμένων εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών.

Με γνώμονα «τα συμφέροντα των πιστωτών» - όπως ανοιχτά ομολογείται στα κείμενα των σχετικών νομοσχεδίων και αποφάσεων - δηλαδή τα συμφέροντα των τραπεζών και μέσω αυτών συνολικά του κεφαλαίου, η κυβέρνηση προχωρά σε κινήσεις που «κουμπώνουν» η μία στην άλλη:
-- Μετά το πρόσφατο νομοσχέδιο για τους πλειστηριασμούς, με το οποίο πετσόκοψε κι άλλο ακόμα και αυτούς τους ανεπαρκέστατους περιορισμούς που υπήρχαν στο λεγόμενο «νόμο Κατσέλη», ενάντια στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας εργατικών - λαϊκών οικογενειών...
-- Μετά το νέο πολυνομοσχέδιο με τη δεύτερη δέσμη των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων, που ψηφίστηκε την περασμένη Τρίτη, ανοίγοντας μεταξύ άλλων το δρόμο να περάσουν και τα στεγαστικά δάνεια στα νύχια των γνωστών «κορακιών» των αγορών, των περιβόητων «distress funds» (με... προσωρινή «αναστολή» μέχρι 16/2/2016 για τα δάνεια που αφορούν σε πρώτη κατοικία)...
-- Ηρθε προχτές η δημοσίευση της Υπουργικής Απόφασης και της απόφασης της Τράπεζας της Ελλάδας για την εφαρμογή του νέου νόμου για τους πλειστηριασμούς, για να επιβεβαιωθεί ότι η θηλιά σφίγγει ασφυκτικά, ακόμα και για όσα νοικοκυριά καταφέρουν να ενταχθούν στις εναπομείνασες πετσοκομμένες ρυθμίσεις «προστασίας»...

Η «κόκκινη γραμμή» που διαπερνά όλα τα παραπάνω, είναι τα συμφέροντα των τραπεζών: «Ειδική μέριμνα λαμβάνεται ώστε να μη βλάπτονται τα συμφέροντα των πιστωτών» λέει η αιτιολογική έκθεση του νόμου της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για τους πλειστηριασμούς, εξηγώντας ότι βάση για οποιοδήποτε σχέδιο ρύθμισης οφειλών είναι το ποσό που θα λάμβαναν οι τράπεζες «σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης (σ.σ. πλειστηριασμού) της κύριας κατοικίας του οφειλέτη».

Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε την περασμένη βδομάδα, πάει ένα βήμα παραπέρα: Εξηγώντας τα οφέλη των τραπεζών από τη «δημιουργία δευτερογενούς αγοράς μη εξυπηρετούμενων δανείων», τονίζει ότι μέσω αυτής «το πιστωτικό ίδρυμα θα μπορεί να ενισχύσει άμεσα τη ρευστότητά του, εισπράττοντας ένα τμήμα της αμοιβής του, το οποίο είναι αμφίβολο αν θα το εισέπραττε με αναγκαστική εκτέλεση και σε κάθε περίπτωση θα το εισέπραττε πολύ αργότερα»...

Στο ίδιο μήκος κύματος, βασικό στοιχείο στις προχτεσινές αποφάσεις της κυβέρνησης και της Τράπεζας της Ελλάδας που εξειδικεύουν τα παραπάνω, είναι η περιβόητη «μέγιστη δυνατότητα αποπληρωμής»: Η ένταση των εκβιασμών, δηλαδή, ώστε τα χρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά να αναγκαστούν να κόψουν κι άλλο, ακόμα και από τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες τους, προκειμένου να πληρώνουν τις τράπεζες και την Εφορία.

Με βάση τις δύο αυτές αποφάσεις, όποιος δανειολήπτης καταφέρει να «πιάσει» τις σωρευτικές προϋποθέσεις για την πετσοκομμένη «προστασία» του νέου νόμου στην πρώτη κατοικία, θα «υποχρεούται να καταβάλλει το μέγιστο της δυνατότητας αποπληρωμής του και σε κάθε περίπτωση υποχρεούται σε καταβολή ελάχιστης συνεισφοράς».
Η «ελάχιστη συνεισφορά», μάλιστα, θα ισχύει ακόμα και για τα νοικοκυριά που ζουν κάτω και από τα όρια της επίσημης φτώχειας: Νοικοκυριά με οικογενειακό εισόδημα κάτω από 8.000 ευρώ το χρόνο υποχρεούνται να δίνουν το 5% του εισοδήματός τους, ενώ για κάθε ευρώ πάνω από τα 8.000 το χρόνο θα πρέπει να δίνουν το 10%. Ειδικά τα νοικοκυριά που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και καταφέρουν να ενταχθούν στη ρύθμιση πληρωμής της υπόλοιπης δόσης προς τις τράπεζες από το κράτος, θα απειλούνται με «διακοπή της συμμετοχής του Δημοσίου», σε περίπτωση «καθυστέρησης» που υπερβαίνει την αξία τριών «ελάχιστων συνεισφορών»...

Και η ιστορία δε σταματά εδώ: Ακριβώς για να διασφαλιστεί αυτή η «μέγιστη δυνατότητα πληρωμής», το χρεωμένο λαϊκό νοικοκυριό θα πρέπει να πληρεί τα κριτήρια του «συνεργάσιμου δανειολήπτη» βάσει του Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών, θα πρέπει δηλαδή να ανταποκρίνεται στο διαρκές φακέλωμα και κυνήγι, στο οποίο θα καταγράφονται χαρτί και καλαμάρι όλα τα εισοδηματικά και περιουσιακά του στοιχεία, όλες οι δαπάνες και οι οφειλές του προς κάθε κατεύθυνση, καθώς και η παραμικρή αλλαγή στα παραπάνω στοιχεία...

Ακόμα παραπέρα, σύμφωνα με την απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδας, πάνω στην τρέχουσα «μέγιστη δυνατότητα αποπληρωμής» θα προστίθεται εξ ορισμού ένα επιπλέον ποσοστό 5% ανά πενταετία..., εκτός αν ο δανειολήπτης «τεκμηριώσει επαρκώς» ότι το εισόδημά του μειώνεται!
Σύμφωνα, εξάλλου, με την Υπουργική Απόφαση, όλες οι παραπάνω «προστασίες» για την πρώτη κατοικία, μαζί με τα εκβιαστικά κριτήριά τους, θα ισχύουν και για τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την Εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ΟΤΑ. Γίνεται σαφές, δηλαδή, ότι η θηλιά των πλειστηριασμών σφίγγει και από αυτήν την πλευρά...

Την ίδια ώρα, λοιπόν, που η κυβέρνηση ισχυρίζεται με θράσος ότι «προστατεύει» την πρώτη κατοικία, στην πραγματικότητα επιβεβαιώνεται ότι δουλεύει συστηματικά για να διευκολύνει τις τράπεζες να διαχειριστούν με πιο λυμένα τα χέρια τους τα «κόκκινα» δάνεια που έχουν συσσωρεύσει, ενώ ταυτόχρονα εντείνει τους εκβιασμούς και για τα ληξιπρόθεσμα χρέη των λαϊκών νοικοκυριών προς την Εφορία.

Το περιβόητο... «κοινωνικό πρόσημο» σε όλο του το μεγαλείο!